Een tocht om stalen zenuwen te kweken. Of om het met de woorden van Fernand te zeggen “Man man man, misérie misérie misérie”. Of om het beschaafder uit te drukken “Lang leve Google Maps”.
Ik had vorig jaar ook al de voorjaarstocht gedaan in Vlissingen en zag het al goed zitten om terug de “Boulevard” op te gaan, de wind, de zee, …. om daarna de beschutting te vinden in de duinen. Op weg naar Zoutelande. Niets van dat dit jaar, het was een stedelijke wandeling doorheen Vlissingen, Middelburg en Arnemuiden.
Voorjaarstocht 2023 – Vlissingen
[sgpx gpx=”/wp-content/uploads/gpx/activity_10767701736.gpx”]
Als wandelaars / loper er al eerder zijn dan de organisatie, stemde mij al tot nadenken. Nog maar enkele kilometers ver en al volop onduidelijkheid. Moesten we nu rechts of links? Er hingen daar nog kaartjes van de andere Vlissingse Wandelvereniging (WIK), wat het allemaal nog onduidelijker maakte. Gelukkig was er iemand van de plaatselijke bevolking die de streek en de logica van de wandeling begreep om verschillende wandelaars / lopers terug op de juiste route te zetten.
Even verder werd duidelijk dat het parkoers al een tijdje meegaat. Het pompstation heeft een andere naam gekregen. Zal wel niet van de afgelopen week zijn. Schell werd Tamoil.
Na ruim 13 kilometers kom je dan in Arnemuiden aan. Rusten was een “njet”. De voorgestelde caférust De Buuzen” was nog niet open. Misschien de volgende keer toch eens de openingsuren controleren en / of eens gaan spreken met de uitbaters. Een kleine moeite voor de organisatie!
Dan maar na ruim 17 kilometers een koffie drinken in de volgende voorgestelde rustpost. Die Frietchinees is ook niet de meest propere van het land. Harde koffie sporen aan de rand van de tas. Allé, dit kon er ook nog wel bij vandaag !
De rode draad van de wandeling was voortdurend Google Maps te raadplegen om te zien of ik nog goed zat. De pijlen waren niet zo duidelijk en heel schaars aangebracht. Misschien als organisaties even jullie Hollandse trots op zij zetten en veel komen wandelen in Vlaanderen. Om te leren hoe je de wandelaar met een gerust gemoed kan laten genieten van het uitgestippelde parkoers. Dit constant zoeken kan je ook zien aan de lage gemiddelde snelheid van amper 5,2 km.
In Middelburg de hulp gekregen van een plaatselijke bewoner. In de routebeschrijving stond er niet omschreven dat er twee tunnels waren. Waarvan er maar één was met een trap naar boven. Tja, als je dit niet weet dan sta je daar te koekeloeren. Gelukkig was ik niet de énige met dit probleem. Wel een leuke babbel gehad van een Zeeuw die in Middelburg was komen wonen. Met het verschil van mentaliteit tussen de Zeeuwen en die van over het water. “Op een begrafenis in Zeeuws-Vlaanderen gaat het er vrolijker aan toe dan op een trouwfeest in Zeeland”.
Wat ik ook bizar vond? ! was dat je voor de lange afstand van 35 km terug naar start moest om een nieuw blaadje op te halen. De logica ontbreekt mij even. Die laatste 10 kilometer was bij de start ook even verwarrend. Er waren twee routes van 10 km uit gestippeld. Eén die hoorde bij de 35 kilometer (25 + 10) en één die een zelfstandige route was van 10 km.
De aanblik van de woeste zee, grote container schepen en een zonnetje op de “Boulevard” deden mij uiteindelijk deugd. Tijd om de boterhammetjes op te eten en nieuwe “vrienden” te maken.
Een dikke merci aan de plaatselijke bewoners van Vlissingen, Middelburg, Arnemuiden, …. voor de hulp en ondersteuning tijdens deze tocht.
In de toekomst zal ik de “De Vrolijke Tippelaars” even laten voor wat ze zijn.
GPX bestand van Garmin
[sgpx gpx=”/wp-content/uploads/gpx/activity_14546529322.gpx”]
GPX bestand van Polar
[sgpx gpx=”/wp-content/uploads/gpx/Dirk_Desmet_2024-03-23_08-19-23.gpx”]