Westkapelle (NL) – Memorial Walcheren ’40-’45

Wandelen in Nederland heeft voor mij altijd iets speciaals. Ik kan zo genieten van de open ruimtes, de orde, de vriendelijkheid en bovenal van de aanwezig natuur die nog ten volle tot zijn recht kan komen. Vandaag was het niet anders en éénmaal buiten de dorpen was het de ogen de kost te geven van al het moois rondom me heen. De tocht bracht de vele gezichten van het Zeelandse landschap in beeld. Van de polders over bosrijk gebied tot de kustlijn. De zee was zo dichtbij en bleek tegelijkertijd ook zo ver weg te zijn. Het was onmogelijk om naast de hoge dijken aan de horizon te kijken. In het besef dat deze het water moet tegenhouden bij spring en ontij. In de polders had je nooit het zicht of het gevoel dat die massa water daar was. De zee was zelfs niet eens hoorbaar (kan ook aan mijn gehoor liggen). Wie aan de rand van de dorpen woonde kon de zee niet eens zien, keken op een  hoge dijk uit. Dat beeld, deze gedachte deed me beseffen hoe dichtbij het gevaar wel schuilt. Ik vermoed dat ik als buitenstaander er meer aandacht voor hand dat de bewoners voor wie dit de normaalste zaak van de wereld is. Ik kan met geen woorden mijn bewondering uitdrukken dat er nergens hoogbouw aanwezig is. Als ik dit vergelijk met de Belgische kust kan het contrast niet groter zijn. Ik hoop oprecht dat het jullie voor altijd mag lukken om het landschap zo in ere te laten. Dat is de grootste en meest waardevolle troef in jullie handen. De momenten op de dijk was het genieten van het weidse uitzicht van het water langs de éne kant en de pracht van de polders langs de andere kant. Op een hoog punt op de dijk in Domburg dacht ik even de Vlissingen te kunnen aanschouwen. Het was een super mooie dag om te wandelen. Met een koude start van amper 2 graden was de zon sterk genoeg om in de loop van de voormiddag aangename wandeltemperaturen voor te schotelen. Gelukkig maar daar er onderweg twee bevoorrading posten waren die bediend werden vanuit de koffer van de wagen. Mocht dit een winderige, zwaar bewolkte dag met (wat) regen geweest zijn was dit in mijn beleving ruim onvoldoende om de wandelaars even een verpozing aan te bieden. De eerste echte mogelijkheid werd aangeboden in Domburg en later na 25 km nog eens aan de start. Deze tocht verdient net zoals zovele tochten in Nederland meer aandacht en meer wandelaars. Zo’n mooi parkoers zou toch echte wel meer mensen moeten kunnen aantrekken? Het zou toch wat meer waardering brengen aan de inzet van alle vrijwilligers die er samen zoveel tijd in steken om dit georganiseerd te krijgen. Een pijnpunt die voor mij typisch Nederlands is, is de bepijling van het parkoers. Deze was vandaag terug tot een minimum beperkt. Wat mij op verschillende plaatsen opnieuw deed twijfelen welke kant ik moest uitgaan. Dit ondanks de wegbeschrijving die bij de start wordt meegegeven.  Het was echt wel nodig om deze de volle 35 km (allé 30 van de 35 km omdat de laatste 5 langs de dijk waren) in de hand te houden om niet verkeerd te lopen. Wat ik zoal miste was een pijl voordat een afslag moest genomen worden, de afslag zelf kon ook soms wel wat zichtbaarder geplaatst worden en de pijlen ter bevestiging dat je op de juiste weg zat na de afslag maar ook tussenin. Ik ben er altijd wel uit gekomen en tot nu toe nog nooit verdwaald, dus het zal wel op hun manier wel goed zijn? Ik ben ondertussen wel een boontje voor de Nederlandse wandelingen. Altijd vriendelijke mensen, mooie wandelingen en bakken vol natuur. Wat moet een mens nog meer hebben?  

Relive ‘Morning Nov 3rd’