Vlissingen (NL) – Voorjaarstocht

Op weg naar Vlissingen tot de ontdekking gekomen dat dit de derde wandeling is waar de Schelde een rol in speelt. In Hegnies (FR) was de tocht volledig opgebouwd rond deze rivier, Brunehaut was het opnieuw prijs maar dan een stukje meer stroomafwaarts. Om uiteindelijk vandaag te eindigen aan de Westerschelde. Mocht je dit op voorhand proberen te plannen, zou het niet eens lukken. In enkele weken tijd in de drie landen van de bron tot de monding rondom de Schelde gewandeld.

Ik kijk altijd uit naar de wandelingen in Nederland. Meestal is dat puur genieten van de rust, perfecte ruimtelijke ordening en heel veel natuur. Met vandaag een hevige windvlagen als kers op de taart. Bij Zeeland hoort nu éénmaal wind, veel wind.

Vroeg vertrokken met als doel zo dicht mogelijk een parkeer plaats te bemachtigen. Was zeker geslaagd, ik reed als eerste het parkeer terrein op. Ik was zelfs nog vroeger dan de organisatie. Dan maar wat blijven zitten in de wagen, totdat er meer beweging rond het gebouw was.

Inschrijven ging vlot, een beetje chaotisch en amateuristisch. Had het gevoel dat ze meer bezig waren met het geld te incasseren en niet eens de tijd namen om de handleiding mee te geven. Van handleiding gesproken, ik kreeg al de kriebels als ik eraan dacht. Op voorhand zeker goed gekeken of het parcours ook bepijld ging zijn.

Eerst een stukje Vlissingen stad door om dan aan de zee omver geblazen te worden door de harde wind. Een zeker déja-vu gehalte bekroop me. Hierbij terug denkend aan mijn eerst Waterpoortloop met harde wind en veel regen doorheen de nachtelijke uren. Gelukkig bleef de regen weg vandaag. De eerste 17 km was het bij momenten opboksen tegen de wind.

In Westkapelle de tijd genomen om mijn boterhammen met een pot koffie naar binnen te spelen. Was ook het kantelpunt van de tocht. Vanaf nu zou de wind meer van achteren en zijwaarts komen. De zon liet zich ook regelmatig zien, met mooie wolken tapijten op een helblauwe achtergrond.

Tja, een hekel punt blijft natuurlijk de bepijling bij veel van de Nederlandse wandelclubs. Ik blijf het herhalen, men moet meer in België komen wandelen om te zien hoe het moet. Als ze er hingen, was het nog zoeken waar je juist heen moest. In veel gevallen was het ook een wilde gok of je juist zat. Men deed nooit de moeite om na een afslag een bevestiging pijl te hangen “wandelaar je zit goed”. Men zal dan als excuus verwijzen naar het papieren document dat je meekreeg als wandelaar. Het is een georganiseerde wandeling, geen dropping van een jeugdbeweging. Zelfs als je dan de tekst leest, kon je nog altijd mislopen. Deze was opgemaakt in de veronderstelling dat je als wandelaar het parcours kent of toch op zijn minst uit Vlissingen en omstreken afkomstig bent. Een reden dat pijlen zouden verdwijnen onderweg lijkt eveneens een excuus te zijn om de eigen tekortkomingen te verdoezelen. Er worden dagelijks wandelingen bij ons georganiseerd, het gebeurt wel eens, maar is toch geen schering en inslag. Of het is misschien een bewuste keuze om de wandeling zo onaantrekkelijk te maken voor de wandelaar, om er zich van te verzekeren dat men het jaar nadien niet meer terug komt. Kortom een dikke buis hiervoor bij deze wandelclub. Laat jullie Hollandse trots vallen en kom bijleren in Vlaanderen. Het kan anders!

Deze wandeling heeft nochtans zoveel potentieel in zich.