Vandaag kennis gemaakt met één van de meest ondergewaardeerde wandeling. Een bijna 100% natuurwandeling door de Kalmthoutse Heide, Nederheide, Visdonk en waarschijnlijk heb ik er nog over het hoofd gezien. Gewoon uren aan een stuk genieten van de overdonderende rust van de natuur waar je in ondergedompeld werd.

Via de atletiekpiste van Sportpark Vierhoeven maakten we direct kennis met de natuur. Via begaanbare harde en stille paden van natuurgebied naar natuurgebied. Van indrukwekkende (ver) gezichten tot dichtbegroeide bossen. Opvallend veel planten kwekerijen zowel op Vlaamse als op Nederlandse bodem. De grond zal er hem goed toe lenen denk ik dan? We kwamen twee keren terug in de bewoonde wereld om te rusten, een derde rustpost was een tent midden één of ander bos.

Na de eerste rustpost noodgedwongen even gestopt om mijn linkervoet te bekijken. Na het uitdoen van de schoen bleek dat mijn kous aan de tenen niet goed zat. Gevoel van dubbel te zitten. Noodgedwongen mijn compressiekous uitgedaan om te kijken. Het is de eerste keer dat de tape dubbel bleek te zitten. De tape dan maar afgetrokken om zo verder te wandelen. Voor de rest van de wandeling geen negatieve gevolgen aan overgehouden.

De afpijling is wat wennen, maar eindelijk had ik de codes en de werkwijze beet die werden gebruikt. In Vlissingen begin juli was dit nog Chinees voor mij. Men was heel zuinig met de info langs de baan. Meestal liep dit goed af, maar toch enkele keren verkeerd gelopen, wegens onduidelijk of niet direct zichtbaar. Gelukkig was er ook een strakke wind die de Rabobank linten goed liet wapperen, waardoor ze van ver zichtbaar waren. Ik heb me verschillende keren voorgesteld “Wat als ..” men dit hier in Vlaanderen zou toepassen. Ik vrees ervoor dat men 90% van de wandelaars tijdelijk als vermist moet opgeven. Hoe een culturele aanpak zo verschillend

kan zijn op een gebied die een schort groot is. Grappig om daar dan eens bij stil te staan.

Gans de wandeling met het liedje van Thor in mijn hoofd gezeten. Ti ti ti ti tididideee …. Tja wat wil je met een organisatie die Thor heet. Hoe een mens associaties blijft maken van zaken die niets met elkaar te maken hebben. Het was wel een leuke.

Wat opviel was het lage aantal Belgen op de wandeling. Misschien wel een tip voor de organisatie om hun tochten ook te laten opnemen in de wandelkalender van Wandelsport Vlaanderen. Zeker gezien deze van vandaag ook voor een stuk in Vlaanderen werd uitgepijld.

Dit is hoe dan ook een echte aanrader om volgend jaar met een groot kruis in je kalender aan te duiden.

Ik heb geen wandelgegevens terug gevonden op mijn Garmin toestel. Deze heeft de sprong gemaakt van Saint-Symphorien naar Roosendaal. Niet echt leuk om achteraf te ontdekken. Maar zijn gewoon zaken die kunnen voorvallen.

Foto’s kan je bekijken via de link naar Google Foto’s

Relive heeft er blijkbaar het zijne van gemaakt. Met op het einde blijkbaar toch een een deel van de wandeling.