Rijsbergen (NL) – 57ste Kennedymars

Laat dit nu de eerste Kennedymars zijn die ik niet uitgelopen heb. Veel signalen die niet goed zaten onbewust genegeerd en dan ziet het “mannetje met de hamer” mooi zijn kans om toe te slaan. Veel gebeurtenissen die een teken aan de wand waren en die ik onbewust heb genegeerd. Achteraf is het natuurlijk gemakkelijk om te zeggen “zie je wel”.

Het eerste waar ik eigenlijk niet bij stil gestaan heb. Is het aangekondigde “Hitteplan“ die enkele dagen voor de start in de mailbox zat. Daar stond er een belangrijk punt in, namelijk dat de tijd om binnen te komen geen 18 maar 16 uur was. Vandaag even gekeken hoe dat dit nu zat in de vorige Kennedymarsen die ik liep. Waarvan ik over betrouwbare gegevens beschik.

Jaar	Kennedymars	Tijd bewogen	Tijd verstreken	Opmerkingen
2022	Waterpoortloop	15:42	17:11
2021	Someren	15:23	18:16	Solo, wegens pandemie
2020	Waalwijk	14:38	16:57	Solo, wegens pandemie
2020	Someren	14:55	16:43	Solo, wegens pandemie
2019	Waterpoortloop	15:07	16:20
2019	Sittard	13:58	14:39
2019	Almkerk	13:57	14:59	éénmalige KM

Dan zijn er in 2019 twee Kennedymarsen waar het mij gelukt is om onder de 16 uur door te komen. Alle anderen zitten boven die grens. Hierbij ook meegeven dat ik in 2019 meer tussendoor wandelingen ondernam. Wat op dit moment na 2 jaar pandemie en een moeilijke heropstart erna veel minder is.

Tegen beter weten in ben ik in Rijsbergen veel te snel van start gegaan. Compleet buiten mijn comfortzone en na de eerste lus van 20 km kwam ik op een gemiddelde van 6,2 km/u. Toen moesten eigenlijk alle alarmbellen zijn afgegaan. Deze genegeerd of er niet bewust bij stil gestaan. Hier speelde onderliggend het gevoel om zoveel mogelijk kilometers te doen tijdens de “frisse” (alles is relatief) nachturen. De tweede lus zakte naar 6,1 om te eindigen op 5,9 km/u.

Vanaf het begin in het dieprood gegaan en snelheden gehaald die naar mijn doen niet ok waren.

Na de 4de rust, op 34 km begon ik in mijn dijbeen achteraan pijn te voelen. Dit was nieuw voor mij, nog nooit iets van ongemak op die plaats ervaren. Hier woog ik de keuze af van ofwel negeer ik deze pijn en ging ik later van start met de 3de lus. Met het risico om langere tijd pijn te hebben op deze plaats. Ofwel stopte ik na de 2de lus om mijn lichaam achteraf de tijd te geven te herstellen.

Toen pas kwam bij mij het volle besef dat ik deze Kennedymars volledig verkeerd heb aangepakt. Dat het dan ook geen zin had om nog verder te wandelen. Zoals ik het aanvoelde was stoppen de beste optie rekening houdend met de eigen gezondheid.

Daarbovenop begon het ook door te dringen dat een verstreken tijd van onder de 16 uur naar mijn doen niet haalbaar is. De tabel hierboven bevestigd dit ondertussen.

Als ik nu een dag later nog eens mijn dag overloop. Waren er misschien nog wel meerdere signalen die aangaven om op het allerlaatste moment niet af te reizen naar Rijsbergen.

Het begon al in de voormiddag toen bleek dat de verkeerssituatie rond Antwerpen reeds voor de ochtendspits in de soep aan het draaien was.

Dit gaf als gevolg dat de snelste reisroute via een grote omweg de enige mogelijkheid was. Hierbij kwam ik voorbij Torhout waar dezelfde avond de “Nacht van Vlaanderen” werd gelopen. Achteraf misschien het signaal om hier te stoppen en mij in te schrijven voor de 42 km. Deze keuze zou misschien beter geweest zijn. Zou ook minder kans gemaakt hebben om te forceren en in het rood te gaan. Moesten we het allemaal op voorhand geweten hebben …

Voor vertrek stond ik nog aan de pomp om bij te tanken. Naast mij stond een Nederlands gezin ook te tanken. Toen die wegreden zag ik dat ze afsluit dop van de benzinetank niet hadden dichtgemaakt. Hing er nog los aan. Nog net van ver kunnen roepen om hen er attent op te maken. Maar hierbij zorgde ik er zelf voor dat de mijn autosleutel uit elkaar viel. Die was al wat los moet ik toegeven, maar het hoesje errond hield alles nog mooi bij elkaar. Door de bruuske beweging moet ik blijkbaar gehaperd hebben waardoor de sleutel kapot ging. Met als resultaat dat ik terug naar huis ben moeten rijden om de reservesleutel op te halen. Misschien was dit ook al op voorhand een teken aan de wand om niet af te reizen naar RIjsbergen.

Kortom als er één iets in de soep draait, dan loopt alles verkeerd.

Los van alle beslommeringen die mij zijn overkomen, kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat Rijsbergen meer dan de moeite is om te lopen. Een perfecte organisatie, een heel mooi parkoers doorheen de landelijke omgeving van Rijsbergen, Zundert en Breda. Ideaal voor wie van de stilte houdt en even het feestgedruis van een Someren of een Waalwijk achter zich wil laten.