Het wandelen lijkt toch niet zo vlot te lukken. Vooral de tijd en goesting ontbreekt bij momenten, waardoor er lange periodes tussen zitten. Ik vermoed dat het triestige lenteweer er ook een aandeel in heeft. Wat snak ik naar dagen zoals vandaag, dat de temperatuur echt lente aanvoelt. Die 13 graden werkt serieus op mijn systeem.
De wandelingen van Marcheurs du Valle des Verne zijn altijd een belevenis. Ze hebben dan ook de natuur in hun streek mee, dat is echt niet te ontkennen. Maar ze er maken er ook altijd een mooie tocht van. Vertrekkende uit verschillende gemeenten in de omtrek, tot in Frankrijk toe.
Deze keer was het een vooral vlakke tocht, die paar hellingen zijn in vergelijking met hun andere tochten van hen, het spreken niet waard. Verzorgde rustposten, vriendelijke mensen.
De info die ze zelf gaven over de tocht klopte uren in de wind niet. Frankrijk nooit gezien, laat staan ook maar even aangeraakt. Heel ver van de grens gebleven. Vermoedelijk “foutje van de firma”.
Een leuk detail van onderweg. De verkeerslichten bij een overweg, waar de draden er nog los aanhingen. Toestel is niet eens aangesloten. Vond het wel grappig en dacht bij mezelf, stereotiep “Typisch België, Typisch Wallonië”. Bij deze al mijn verontschuldigingen aan de zuiderburen van het land. Maar er zal wel een logische verklaring voor zijn zoals “we zijn de overweg aan het vernieuwen”.
Max elevation: 76 m
Min elevation: 23 m
Total climbing: 232 m
Total descent: -217 m
Average speed: 1.62 m/s
Average cadence: 65
Total time: 05:41:12
