Mierennest in lussen

Ik ben nog nooit echt voorstander geweest van wandelingen in lusvorm. Deze die ik vandaag heb afgestapt was er eentje om “u” tegen te zeggen. Op dezelfde plaats zowel het vertrek regelen als rustpost inrichten is volgens mij een “helse” onderneming. Als wandelaar komt je dan telkens toe in een oververhitte zaal waar er bijna geen plaats is om even neer te zitten. Ik had er ook geen goesting voor, wegens de drukte, hitte en een zaal vol bezwete mensen en honden. Sorry dat ik het wat “cru” neerschrijf.

Dat was de vertrek/rustpost. Dan maar starten met wandelen en alles wordt in lussen getrokken in een kleine gemeente als Sint-Eloois-Winkel. De dorpskern was vandaag overrompeld door wandelaars. Tot in het kleinste uithoekje.

Op zich moet ik de organisatie een dikke pluim geven om zo een ingewikkeld systeem in goede banen te leiden/lijden. Afstanden die drie tot vier lussen door  elkaar moeten doen. Een mierennest heeft er niets aan. Op één plaats was het voor mij niet zo duidelijk waar ik naar toe moest. Namelijk bij de afpeiling op de lus 24 x 3. Maar een andere wandelaar kon mij verder vooruit helpen. Dat was denk ik de enige plaats waar er iets ontbrak (voor diegenen die de 25 deden). Wel groot jolijt bij een bewoner in de straat. Hij zag al die wandelaars voorbij komen en toch wel enkele vertwijfeld zien staan kijken naar die borden die er hingen. Zijn zondag zal bij deze geslaagd geweest zijn, denk ik?

Zo’n ingewikkelde wandeling organiseren, ik zou er een week slapeloze nachten aan over houden.

Maar kom alles is al bij al goed verlopen en een dikke pluim voor de “Winkelse Stappers”.