De drempel om te beginnen intapen was redelijk groot voor mij. Een stuk onwetendheid van hoe dit precies in zijn werk gaat en welke tape je hiervoor het best gebruikt waren de voornaamste oorzaken om het niet te doen. Na iedere wandeling groot of klein had ik wel last van blaarvorming aan de hielen. Deze groeiden uit tot een dikke eelt laag; Waaronder dan terug vocht ophoopte. Soms pluk je dan aan die eeltlaag waardoor rauwe huid komt bloot te liggen. Echt handig was dit allemaal niet om mee te maken. Soms was het doordacht plannen van een wandeltocht met in het vooruitzicht een Nacht van West-Vlaanderen of een Dodentocht. Uiteindelijk was de laatste Dodentocht de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Met een grote blaar op een onverwachte plaats aan de zijkant van mijn voet. Dan serieus de tijd genomen om te kijken wat de alternatieven konden zijn. Tapen waar ik al zoveel van gehoord had, dan maar uitgeprobeerd.
Begonnen met het intapen van de plaatsen waar ik altijd last had van blaarvorming. Op de andere plaatsen leek het mijns inziens nutteloos om te tapen. Samen met de compressie kousen is dit een geroutineerd ritueel geworden voor elke wandeltocht. Het neemt wel even wat tijd in beslag. Het is niet zo van “ik ga wandelen en ik ben weg”.
Eerst tape ik mijn hiel-zone in, zodat deze helemaal ingekapseld is. Ik begin bovenaan de hiel en ga zo trap gewijs naar beneden. Ervoor zorgend dat er altijd een overlapping is tussen de opeenvolgende tapes. Bij de overgang naar de voetzool werk ik hier met kortere stukken tape. Door de kromming is dit eenvoudiger aan te brengen zonder al te veel kreukels. Op zich moet je je geen zorgen maken als je kreukels hebt. Eenmaal aan de onderkant van de zool neem ik dan een lang stuk tape die over alle uiteinden gaan van de hiel. Ik keer dan nog eens terug naar de hiel zone zelf. Zodat er hier toch twee tot drie lagen op liggen.
Zoals je ziet is er ook wat tape gekleefd aan de zijkanten van de voeten. Bij vochtige schoenen door regen of plassen blijk ik hier gevoelig te zijn aan blaren.
Daarna wrijf ik mijn voeten in met talkpoeder. Hierdoor vermindert het plakkerig gevoel van de tape en heb je reeds droge voeten van bij de start. De voegen van de plakband worden op deze manier gestopt. Het aandoen van de compressiekousen gaat hierdoor ook eenvoudiger, de kous blijft dan niet haperen / kleven aan de plakband.
Nu volgen mijn compressiekousen die voor een goede bloeddoorstroming zorgen in de onderbenen. Dit voorkomt vermoeide benen tijdens het stappen. Ze blijven bij wijze van spreken net zo “fris” als bij de start. Ik blijf ook na de tochten de kousen aanhouden tot ik thuis ben. Dit kan geen kwaad (heeft de verkoper in de winkel mij wijs gemaakt) en het voelt ook goed aan om terug huiswaarts te kunnen rijden met de wagen. Ik vermoed dat het herstel aan de spieren beter verloopt op die manier. Wegens een blijvende goede bloeddoorstroming in de benen. Als kers op de taart volgen dan nog gewone wandelkousen.
Na de tocht merk ik dat de compressiekous volledig vast gekleefd is aan de plakband. Dit zorgt voor blijvende lijmresten die aan de kous achterblijven. Na het wassen krijg ik deze er niet meer volledig uit.
Ik kan zo ongeveer 4 tot 5 wandelingen intapen met 1 rol tape. Wat natuurlijk zorgt voor een extra meerkost. Dit is het mij meer dan waard als ik hierdoor blaarvrij terug naar huis kan komen. Ook het comfort van zonder blaren me verder voort te bewegen in het dagelijks leven is van onschatbare waarde. Zonder blaaswonden, eeltlagen door blaren en / of wrijvingen zien mijn voeten er beter, zachter en verzorgder uit na tientallen wandelingen.
De wandelwol gebruik ik enkel nog als ik ergens ergens last heb van drukgevoeligheden aan de voeten. Het heeft in mijn geval dan altijd te maken met ergens een teen die geïrriteerd geraakt is.
Tape: Strappal 4cm x 10 cm
