Godewaersvelde (F) – Sint-Hubertustocht

Vandaag terug “over de schreve” gaan wandelen, net voorbij Poperinge ligt het dorpje Godewaersvelde in het hart van “Flandre”. Ook wel het gebied in het Noorden van Frankrijk die gekend is als “Frans-Vlaanderen”.

Ondanks dat het dorp redelijk klein is, heeft men toch een ruime parking voor de vele wandelaars. De geur van het vlees komt me reeds tegemoet bij het naderen van de startpost. Deze club richt zich bewust ook op de Belgische wandelaar, wat ook wel loont bij het zien van de vele rood-witte nummerplaten. Maar ook de verwelkoming is er in de twee talen. Hoewel de vertaling niet altijd correct gespeld is.

Voor de lange afstand werd er eerst een lus voorzien in de richting van de grens. De ochtendnevel, de opkomende zon vanachter de heuvels en de altijd indrukwekkende Katsberg die aan de horizon het landschap domineert zijn allemaal elementen die van dit plat stuk een mooie ervaring maakten.

Na een doorgang aan de start begint het echte werk. De eerste beklimming van de Katberg die zich eerst gemakkelijk laat temmen om daarna echt stijl omhoog te gaan. Dit samen met alle afstanden en de vele bezoekers voor de Sint-Hubertus viering. Toch wel een zware dobber om te beklimmen. Wetende dat het blijft stijgen tot je effectief boven bent. Deze beklimming ging voor mezelf vlot en heb ik goed verteerd. Maar toch wel een beetje angstig voor wat nog komen gaat. De Katsberg dient nog twee keer bedwongen te worden.

Op de grote weide zijn alle voorbereidingen reeds in volle gang om later op de dag een mensenmassa te ontvangen. er staan nog geen rijen aan te schuiven voor de broodjes met gegrild vlees. Maar daar zou bij de volgende doorgangen wel verandering in komen. Eerlijk gezegd het waren hele lange rijen die er later zouden staan.

De tweede lus ging stijl naar beneden om daarna door een min of meer plat landschap verder te kronkelen weg van de Katsberg. Wat weggaat komt vandaag ook terug. Dat betekent ook terug klimmen, met voor mij het gevreesde laatste stuk aan het kerkhof. Dit is echt wel een kuitenbijter van jewelste. Het ging vlot om in één keer naar boven te gaan. Eénmaal boven toch wel even op adem moeten komen.

Deze helling, het is niet zo heel erg lang, komt na de derde lus nog ééns voorbij. Hier heb ik dan toch wel enkele keren moeten stoppen. Het ging gewoon niet meer om in één keer boven te komen. De moed zonk me even volledig in mijn schoenen bij het zien van mede wandelaars die zo vlot boven kwamen. Een kleine mentale dreun die hard aankwam op dat moment.  Bij deze derde doorgang boven op de Katsberg. Besloot ik niet te rusten en het laatste stuk erbij te nemen naar de startplaats.

De volgende dreun volgde even later. Als je dan denkt dat het van een berg gewoon even naar beneden wandelen is? Dan was dit een grove inschattingsfout van mezelf. Hoewel ik deze tocht nog gedaan heb, was ik dit toch wel even kwijt in mijn beleving. Na een stuk stijl naar beneden kon het klimmen terug herbeginnen. Dit was niet enkele honderden meters maar terug kilometers lang klimmen. Het landschap toch wel verkeerd ingeschat.

Deze tocht is toch wel een aanrader voor iedereen die wel eens een berg beklimt. Maar ook als liefhebber van een aangename sfeer en een perfect geoliede organisatie. Een dikke pluim hiervoor.

Relive ‘Morning Oct 21st’