“Ik ga naar ….  en neem mee”.

Ooit in de mijn kinderjaren speelden we dit wel eens tijdens lange autoritten. Herkenbaar voor iedereen? Toch is het een kleine week voor de start van de 49ste Dodentocht bittere ernst. Want wat moet er nu eigenlijk allemaal voor vertrek gedaan worden en wat moet er nu echt wel mee of bij wat hoort er nog een misschien te staan? Ondanks drie succesvolle deelnames en wat wandelervaring de voorbije jaren met korte en iets langere tochten blijft de Dodentocht toch wel altijd iets speciaals over zich hebben.

Als men mij vraagt of het me deze keer zal lukken om de dodentocht uit te stappen. Geef ik hier altijd een nuchter antwoord op van

“Ik zal wel zien, er kan zoveel onderweg gebeuren die ervoor zorgt dat het plots niet meer lukt of kan en neen opgeven is geen mislukking”

De voorbereiding

Tot het moment dat ik een voet op Bornemse bodem zet is het belangrijk om mezelf rustig te houden en de zenuwen de baas te blijven. Jaar na jaar blijkt dat dit niet zo eenvoudig is. De uren voor vertrek beginnen natuurlijk met een ontbijt en een gewoon middagmaal. Het is nu niet het moment om te beginnen experimenteren. Voor vertrek wordt er voldoende tijd uit getrokken om de voeten in te tapen, met talkpoeder te behandelen en de compressiekousen aandoen. Belangrijk is dat alles echt wel goed zit en aanvoelt zoals het hoort. Bij twijfel begin ik liever opnieuw. De (echte) wandelschoenen zelf worden pas aangedaan in Bornem.

Afhankelijk van het voorspelde weer zal er ook zonnecréme meegaan. Hiervoor kies ik voor een heel hoge factor van 50 voor sporters. Het grote voordeel hiervan is dat deze niet in de ogen loopt bij het zweten door inspanningen. Geïrriteerde ogen kan ik wel missen als kiespijn.

De vaseline dient voor de gevoelige plekken zoveel als mogelijk preventief te vrijwaren van wrijvingsproblemen. (je weet wel hé)

In de heuptas is er plaats voor twee drankbussen met water. Deze kunnen altijd wel terug gevuld worden op de verschillende rustposten onderweg. Ik voorzie om in één van de drinkbussen bijkomende hydraterende tablet te doen. Tijdens het stappen verlies ik relatief veel vocht.

Daarnaast gaat de Garmin mee om de meetgegevens in op te slaan. Ik maak me echter geen enkele illusie, zoals bij de andere tochten die over twee dagen gespreid zijn is dit voor Garmin een ramp. het is mij doorheen de jaren nog geen enkele keren gelukt om een volledige tocht in beeld te kunnen brengen.

Een zaklamp en een hoofdlamp om de nacht door te komen. Of ik ze ook effectief meedoe op de tocht zelf is mij nog niet zo duidelijk. Om zo compact mogelijk te stappen zal het waarschijnlijk de zaklamp worden. Deze neemt niet zoveel plaats in en kan gemakkelijk overdag in de zijzakken van de wandelbroek weg gestoken worden. Voor de zichtbaarheid neem ik van de kleine strips mee die rond een heuptas kunnen gedraaid worden. Deze nemen geen plaats (volume) in, irriteren niet en een mens wordt gezien in het donker.

In deze moderne tijden kan men niet meer zonder een extra batterij oplader voor de smartphone.

Waarschijnlijk zullen er nog wel enkele dingen bijkomen de komende dagen. Zoals een bijkomend jasje voor tijdens de nacht of een poncho mocht het ergens beginnen regenen. Zoals men toch min of meer begint te voorspellen. Ik zie wel de dag zelf wat het allemaal zal worden.

Na de tocht

Uit persoonlijke ervaringen weet ik voor mezelf dat veel drinken na een inspanning ervoor zorgt dat mijn lichaam terug op krachten kan komen. Enkele flessen water en cola gaan mee in de wagen. Ik vind het altijd wat te druk in de omgeving van de aankomst om in een café te gaan wachten, als er al een plaatsje te vinden is, voor een glaasje cola. Een mens staat dan ook al niet meer zo goed te been, altijd al blij geweest om uit die vriemelende mensenzee te geraken. Ik ga dan liever door naar de auto waar het rustiger is om op mijn gemak te bekomen. Veel water drinken met toegevoegde elektrolyten om het vochtgehalte in het lichaam terug op niveau te brengen en cola voor de suikerspiegel.

Bij thuiskomst

Dit is voor mij het moment om alle gebeurtenissen van de laatste 24 uur te laten doordringen. Ook wel het moment om de lichamelijke schade te gaan opmeten. Op zoek te gaan naar de oorzaken van de grote en kleine pijnen die ik onderweg heb opgelopen.

Ik wens iedereen die vrijdag naar Bornem komt veel succes toe tijdens het stappen. Eigenlijk doet het er niet toe of je deze uitstapt of niet. Gewoon aan de start staan is reeds een overwinning en verdient al een dikke duim omhoog. 

[ UPDATE] 6 augustus 2018

Blijkbaar is er her en der commotie ontstaan omtrent de bijgevoegde foto. Sommigen denken dat het water, de cola en dergelijke meer de volledige tocht wordt meegezeuld. Hou er ook rekening mee dat er bij mij geen volgers zullen zijn die onderweg voor extra bevoorrading zullen zorgen. Vandaar deze bijkomende aanvulling op het oorspronkelijke bericht.

Op vrijdag gebeurt de voorbereiding van de voeten door deze in te tapen en daarna met talkpoeder ingewreven. De vaseline dient ter bescherming van de gevoelige delen (je weet wel). Deze producten blijven op vrijdag natuurlijk thuis.

Het water en de cola zal in de wagen worden meegenomen en blijft daar ook zitten tot na het al of niet uitlopen van de Dodentocht. Dit heb ik mee ter recuperatie van de tocht achteraf. Zal dus niet worden meegenomen tijdens de tocht.

Dit is op dit moment het pakketje kledij die klaar liggen en dus zullen gedragen worden tijdens de tocht. Wat nog bij kan komen is iets ter bescherming tegen eventuele regenbuien. Ik zal geen reserve kledij bij mij dragen. De loopschoenen worden vervangen door hoge wandelschoenen.

Wat ik dan effectief bij mij zal hebben in de heuptas is echt wel minimaal te noemen. Twee drankbussen voor extra water onderweg, Garmin meetoestel, zaklamp, energie gellekes,tabletten om het vochtgehalte op peil te houden.