Op de valreep van het jaar nog even een terugblik werpen op de voorbije 12 maanden. Door Covid-19 heb ik veel minder kilometers gewandeld dan ik zou gewenst hebben. Zeker als ik de vergelijking maak met 2019 en de jaren ervoor. De goesting om te wandelen is er ook een beetje uit. Ik heb net dat klein duwtje extra nodig van een georganiseerde wandeling.
Net zoals vorig jaar heb ik de Kennedymars van Someren in mijn eentje gestapt. Het idee om dit alleen te doen was mijn vorig jaar eigenlijk wel goed bevallen. Enkel wat problemen ervaren bij het kruisen van de lussen. Maar wat was het goed om terug in Nederland te zijn.
Toen het nieuws kwam dat Rijsbergen zou plaats vinden in september heb ik geen seconde getwijfeld. Liever terug genieten van een georganiseerde Kennedymars dan in mijn eentje te stappen in Waalwijk. Als ik er zo achteraf op terug kijk, dan voelde het echt als” thuis komen”. Vier lussen die telkens terug naar de startplaats gingen was ideaal voor mij. Ook de rustposten per lus lagen mooi en evenwichtig verdeeld. In al zijn eenvoud was dit een mooie ervaring.
Geen bonkende beats, vuurkorven of een mensen massa langs de kant van de weg. Wel een Kennedymars in al zijn kracht en eenvoud die er vol goesting voor gaat.
Halfweg het jaar begonnen de wekelijkse wandelingen terug georganiseerd te worden. De eerste was die op het grondgebied van Anzegem. Er waren weinig wandelaars aanwezig. Ook betalen kon hier draadloos met de bankkaart. Ik had even de hoop dat dit ook zou geïntroduceerd worden op andere wandelingen. Jammer genoeg was dit een éénmalige ervaring. Men zou toch wel eens de stap mogen zetten om deze manier van betalen meer te gaan gebruiken. Een tip voor Wandelsport Vlaanderen om hier hun schouders onder te zetten.
Van deze korte periode dat de wandelingen konden plaats vinden deed ik er zoveel als mogelijk waren. Eigenlijk waren het allemaal wel nog mooie tochten. Met wisselend weer patroon, maar ondanks mijn gevloek op wind en regen kijk ik er nu met een goed gevoel op terug.
Jammer genoeg verslechterden de cijfers in het najaar terug waardoor tal van wandelingen terug geannuleerd werden. Ook mijn zin om te wandelen verdampte hierbij. Sinds ik begonnen ben met wandelen heb ik nog nooit zo weinig mijn voeten in de stapschoenen gestoken.
Wat 2022 gaat brengen is op dit moment koffiedik kijken. Laat ons hopen dat alle clubs terug hun wandelingen kunnen organiseren en wij als wandelaars terug kunnen genieten van het stappen. Met op voorhand een welgemeende “dank je wel” voor alle vrijwilligers die zich inzetten om er telkens een geslaagde wandel dag van te maken.
Ik heb mij ondertussen reeds ingeschreven voor de Kennedymars van Rijsbergen – editie 2022.
