Bornem – 53ste Dodentocht

Voor de start is er al veel inkt gevloeid over deze editie. Op dinsdag werd er beslist om de editie in te korten tot 63,6 km. Dit na overleg met de FOD volksgezondheid, politie diensten, gemeente Bornem, de organisatie, …..

Het was dit jaar de eerste keer dat ik niet op één van de afhaaldagen mijn startnummer kwam afhalen. Dit kon ook voor de start op het marktplein van Bornem. Dit alles ging heel vlot, naar mijn beleving veel vlotter dan op de afhaaldagen in het verleden. Als je van typecasting spreekt? Dan was de persoon die het geheel in de goede banen coördineerde daar wel het type voorbeeld van. Een groot imposant persoon met een stem als een klok. Gewoon respect en geen tegenspraak afdwingend.

Op mijn gemak naar de startweides, onderweg werd duidelijk gecommuniceerd dat het niet zo verstandig was om daar in de volle zon te gaan zitten. Eénmaal binnen kon je er ook niet meer uit. Gelukkig was er voldoende schaduw van bomen er net buiten. Goed de zon in de gaten houden was de boodschap. Deze keer voor het rechter vak gekozen om te vertrekken. Als ik mij nog goed herinnerde ging ik de vorige keer in het linker vak gaan zitten.

Ontspannen wachten in de weide en wachten op het startsein. In Bornem geen insprekers, wel gevarieerde muziek die door de boxen knalde. Een sober en sereen gebeuren.

De eerste zeven kilometers gingen door smalle straatjes om later met de andere groep wandelaars samen te komen. Op zich verloopt dit relatief vlot. Kilometers lang schouder aan schouder stappen, met de nodige accordeon file momenten. Eigen tempo maken was onmogelijk, enkel meevoeren met de mensen massa. Niet echt mijn ding, maar dit hoort nu eenmaal bij een groot evenement als deze.

Het was nog altijd warm, de ondergaande zon, met stofwolken van wandelaars gaven een mooie aanblik. Dat is zo een momentje waar ik van kan genieten. Heerlijk !

De nacht bracht verkoeling van temperaturen. Deze zakten naar het begin van het ochtendgloren steeds dieper weg. Nu was het voor mij belangrijk om niet teveel af te koelen. Dit zou nefast zijn voor mijn mentale draagkracht, maar ook voor het lichaam. Geruststellend idee was dat het ochtendgloren snel verwarming zou bieden.

Het was lang wachten totdat de eerste rustposten eraan kwamen. Met zo’n massa en een hertekend parcours, enkele dagen voor de start, kan je dit de organisatie niet kwalijk nemen. De organisatie heeft een pracht prestatie neergezet. Ik probeer mij het gevloek en de slapeloze uren voor te stellen die aan het evenement zijn voorafgaan voor te stellen. Na twee jaar Covid-19 wil je terug knallen en dan veegt een hittegolf alle plannen van tafel en moet er hertekend worden.

Met een verkorte afstand wandelde ik ook op een andere manier. Mentaal weet je als je de 30 voorbij bent dat de halfweg grens is overschreden. Als die grens pas op 50 komt, is het een compleet ander verhaal. Dan is het krachten sparen, anders indelen. De geest van de tocht is compleet anders.

Doorheen de nacht mijn beide schoenen eens moeten uitdoen. Wat ik nog nooit voor gehad heb in de Dodentocht of een Kennedymars. Maar blijkbaar is een korte broek dragen niet bevorderlijk om ongewild een collectie steentjes aan te leggen. De één al wat groter dan de ander. Maar de grote maakt geen verschil, ambetant en pijn doen ze altijd.

De goodiebag werd reeds in de Kloosterstraat verdeeld. Voelt een beetje onwerkelijk aan om daarmee in de handen nog ruim een kilometer te moeten stappen tot aan de eindmeet. Zo achteraf gezien wel een goede keuze, de doorstroom aan de aankomst verloopt hierdoor vlotter.

De ganse tocht straalde een serene en eenvoudige sfeer uit. Het was iets die mij sterk opviel en het voelde goed aan. Eigenlijk voelde het perfect aan.

Het was ook duidelijk dat het in de straten en wijken leefde. Er was veel volk onderweg die de wandelaars aanmoedigden. De Dodentocht leeft terug in de straten van Klein-Brabant (en omgeving).

Een meer dan geslaagde Dodentocht met een hartverwarmende groet aan de organisatie, ordediensten en de vele vrijwilligers die deze tocht mogelijk maken. Zonder jullie bestaat de Dodentocht niet. Proficiat !!!!